Eigenlijk klopt het niet, ik heb twee keer een portret getekend. Eén keer een aquarel in opdracht, leuk om te proberen. Maar vele pogingen en bloed, zweet en tranen later, kwam de gedachte in me op dat dit het misschien niet helemaal is voor mij. Het eindresultaat was leuk, maar toch. Het andere portret was mijn jeugdliefde, geschilderd met Soft Pastel. Geen bloed, zweet en tranen (ja, die wel, maar om een andere reden) en in één avond was deze klaar. Dit portret is zelfs te zien geweest in het Amsterdam Museum en vanaf vandaag is het te zien in het Frans Hals Museum. In mini-formaat, maar toch, het hangt er mooi wel! En waarom schilder ik dan toch geen portretten? En wat schilder ik dan wel?
De hoofdreden om geen portretten te tekenen is....
...heel simpel, ik vind het niet leuk genoeg. Ja echt en daarnaast vind ik ook dat ik niet goed ben in portretten tekenen. Of misschien is het wel dat ik er niet goed genoeg in ben en het daardoor niet zo leuk vind. Voor mijn gevoel klopt het net niet als ik een portret heb getekend. De glimlach op mijn gezicht verschijnt niet en ik heb dan niet dat blije gevoel dat het gelukt is om een moment of sfeer vast te leggen. Dus nee, geen portretten voor mij. In ieder geval nu niet en voorlopig ook niet. Wie weet, later, als ik aan een nieuwe uitdaging toe ben of zoiets.
Maar wat teken en schilder ik dan wel?
Doe mij maar een snelle schets op Oerol van mensen die genieten, of lazy geluksmomenten schetsen met fineliner en aquarel op Vlieland. De sfeer van prachtige zonsondergangen schilderen met Soft Pastel, of het karakter van een iemand zijn lievelingsdier proberen weer te geven. Een plek in de natuur of een huis wat veel voor iemand betekent, een mooie bloem of juist een uitgebloeide waar ik lang van heb kunnen genieten, een hommel die in mijn tuin alle bloemen bezoekt of een snelle schets van mijn lief in het vliegtuig die een boek leest.
Eigenlijk is het heel simpel (of heel ingewikkeld, het is maar hoe je het ziet), ik teken en schilder alles wat me een geluksgevoel geeft of waarvan ik denk: dit moet ik vastleggen!
En hoe zit dat dan met schilderen in opdracht?
Eigenlijk werkt dat hetzelfde, ik heb er meteen een gevoel erbij. Dat kan zijn: "Ja, dit wil ik schilderen!" maar soms ook "Nee, sorry, maar dit kun je beter aan iemand anders vragen." Wel zo eerlijk voor de aanvrager en ook fijn voor mezelf. Want tekenen en schilderen wil ik heel graag blijven doen met een groot geluksgevoel dat ik dit kan en mag doen.
Dus heb je een vraag over een werk in opdracht? Schroom niet en stuur met gerust een bericht. Je krijgt altijd een eerlijk antwoord :-)
Reactie plaatsen
Reacties